رابطه میان سبک های مختلف یادگیری با میزان رشد شناختی ، رشد اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزن مقطع راهنمایی در شهرستان ایرانشهر

هدف پژوهش حاضر رابطه میان سبک های مختلف یادگیری با میزان رشد شناختی ، رشد اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع راهنمایی در شهرستان ایرانشهر می باشد. روش تحقیق حاضر، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع راهنمایی شهرستان ایرانشهر می باشد و حجم نمونه 160 نفر است که 75 نفر دختر و 85 نفر پسر بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های سبک های یادگیری کلب، رشد شناختی ریون، رشد مهارت های اجتماعی ایندربیتزن و فوستر و برای سنجش عملکرد تحصیلی از نمرات معدل کلاسی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون آماری t گروههای مستقل انجام گرفته است. نتایج نشان داد که بعد تجربه عینی با رشد شناختی و با بعد رفتارهای منفی رشد اجتماعی رابطه معکوس و معنادار و با عملکرد تحصیلی و رشد اجتماعی رابطه مثبت و معنادار دارد. بعد تفکر انتزاعی با عملکرد تحصیلی؛ بعد رفتارهای مثبت با رشد شناختی و با عملکرد تحصیلی؛ بعد رفتارهای منفی با رشد شناختی و با عملکرد تحصیلی، رشد اجتماعی با رشد شناختی و با عملکرد تحصیلی دارای رابطه مثبت و معنادار است. همچنین رشد شناختی با عملکرد تحصیلی دارای رابطه مستقیم و معنادار بود. تجربه عینی پیش بینی کننده منفی برای رشد شناختی، عملکرد تحصیلی و رشد اجتماعی بود. میان دانش آموزان دختر و پسر در سبک یادگیری آزمایشگری فعال، رشد شناختی، رشد اجتماعی و ابعاد آن (رفتارهای مثبت و رفتارهای منفی) و همچنین عملکرد تحصیلی تفاوت معناداری دیده شد و دانش آموزان دختر نمرات بالاتری را کسب کردند.